14.7.10

Η κρίση και ο λαϊκισμός

Αυτές τις μέρες, που πηγαίνω στη δουλειά πολύ πρωί, ακούω ραδιόφωνο, που το αγαπώ ιδιαιτέρως. Πριν τις 7. Και ακούω βέβαια, ενημερωτικό ραδιόφωνο, μήπως έχω χάσει κάποια από τις τελευταίες ειδήσεις.

Οι πολύ πρωινές εκπομπές είναι γενικά ένα άγνωστο τοπίο για μένα. Εντυπωσιάζομαι πάντα από την καθυστέρηση και την κακή ποιότητα των ΜΜΕ στη χώρα μας. Υπάρχουν “επαγγελματίες”, που αγνοούν πλήρως τους κανόνες και τους τρόπους του μέσου που υπηρετούν. Πέρα από τις προφορές με τα “λ” και τα “ν”, απαράδεκτες σ’ ένα μέσο που έχει κατ’ εξοχήν ανάγκη την ευφωνία, ακούω εκπομπές κατά τις οποίες ο δημοσιογράφος μιλάει ασταμάτητα, επί μισή ώρα! Με ένα υποτυπώδες “χαλί” από κάτω (ένα μουσικό κομμάτι που σχεδόν δεν ακούγεται), με παραμόρφωση στο μικρόφωνο (φυσιολογικό επόμενο όταν φωνάζεις σε πολύ μικρή απόσταση από αυτό), με ακατάσχετη λογοδιάρροια και αμπελοφιλοσοφία, με απροσχημάτιστο (ή καλυμμένο) βερμπαλισμό και λαϊκισμό. Θα μου πείτε, δεν θυμάσαι τις απίστευτες εποχές του πρωινού Σκάι, με Τράγκα και Κακαουνάκη - και 40% ακροαματικότητα; Ήλπιζα όμως οτι έχουμε προχωρήσει λίγο παραπέρα, εν έτει 2010...


Είναι προφανές οτι το πολιτικό και μιντιακό μας πρόσωπο δεν μπορεί να αλλάξει τόσο εύκολα, ακόμα κι αν συμφωνήσουμε οτι η κρίση είναι η τελευταία ευκαιρία, για να γυρίσουμε σελίδα. Ο λόγος είναι πολύ απλός: Οι εκπρόσωποι του ανεπιθύμητου αρνούνται να αποχωρήσουν ή (δεν μπορούν) να αλλάξουν. Στην Πρωινή Ενημέρωση της ΝΕΤ, μετά από μια εβδομάδα, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης επαναλαμβάνει τα περί πολιτικών διώξεων από το ΠΑΣΟΚ και υπερασπίζεται στη ουσία την πρακτική των ρουσφετιών, αρνούμενος την αναγκαιότητα των προσλήψεων μέσω ΑΣΕΠ. Δεν εκπλήσσει, αφού οι κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχε προσπάθησαν να απαξιώσουν πλήρως τις Ανεξάρτητες Αρχές.

Εν τω μεταξύ, οι πομπές του πολιτικού μας συστήματος κάνουν το γύρο του κόσμου. Μετά τη δημοσιότητα που πήραν οι υποθέσεις Μαντέλη και Τσοχατζόπουλου, τα κατορθώματα του Σωτήρη Χατζηγάκη παίρνουν περίοπτη θέση στα δημοσιεύματα, που μιλούν όχι μόνο για την “Αγρογή”, αλλά και για τη σπατάλη επί υπουργίας του σε ροζ τηλέφωνα και λοιπά. Ακόμα πιο ηχηρό είναι το χαστούκι που εισπράττει ο πρώην πρωθυπουργός, που χαρακτηρίζεται ως “δημιουργός της ελληνικής τραγωδίας” και “ένα από τα 7 καθάρματα της κρίσης". Το απελπιστικό είναι η απάντηση των συνεργατών του: “Το δημοσίευμα αναπαράγει κλισέ” - έτσι χωρίς ούτε ένα συγκροτημένο πλέγμα στοιχείων, που θα αντικρούσει τις κατηγορίες...


Είναι κατανοητό οτι μια τόσο μεγάλη και βίαια ανατροπή στο ασφαλιστικό (που αρνούμαστε εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια να κάνουμε στην ώρα του, ώστε να γίνει πιο ομαλά, με κύρια ευθύνη των δυνάμεων του απανταχού λαϊκισμού - και κυρίως μέσα στο τότε ΠΑΣΟΚ που αντέδρασε λυσσαλέα), θα προκαλεί για καιρό αντιδράσεις. Είναι όμως πολύ μελαγχολικό να παρατηρεί κανείς συντεχνιακές αντιδράσεις του τύπου “εμείς είμαστε λειτουργοί και δεν μπαίνουμε στο ΙΚΑ” - και μάλιστα όταν αυτές οι προσπάθειες διαφοροποιήσεων φτάνουν και μέχρι το κουτάκι στη φόρμα της απογραφής, για το οποίο αλυσιδωτά αντέδρασαν οι πανεπιστημιακοί και οι γιατροί. Και από την άλλη, είναι απογοητευτικό σε μια περίοδο κρίσης, κατά την οποία θα έπρεπε συλλογικά να σηκώσουμε τα μανίκια στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού, να δίνουμε την εικόνα μια χώρας, που το μόνο που σκέφτεται είναι πώς θα βγει το γρηγορότερο στη σύνταξη. Και κυρίως, από την κατεξοχήν υπεύθυνη (για την κρίση) γενιά, αυτή του Πολυτεχνείου, που σήμερα είναι ακόμα σε μια ιδιαιτέρως παραγωγική ηλικία, μεταξύ 50 και 60 ετών...

Κι αν υπάρχουν κάποια σημάδια “ανάκαμψης” της διεθνούς εικόνας της χώρας, μετά το εξάμηνο σφυροκόπημα, μαζί με τα πρώτα εύσημα για την πορεία του “οικονομικού συμμαζέματος”, η πραγματική πρόκληση για την κοινωνία είναι τώρα να προκαλέσει βαθιές αλλαγές - κι όχι να εφησυχάσει. Η μεγάλη πρόκληση των δημοτικών εκλογών για τη διαμόρφωση ενός νέου εκλογικού τοπίου, με αξιόλογα πρόσωπα, αλλά και το “ανακάτεμα της τράπουλας” με τη δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών είναι ιδιαίτερα κρίσιμη.

Μια πρώτη “κάθαρση”, λόγω κρίσης, στο μιντιακό τοπίο του trash είναι εμφανής και καλοδεχούμενη. Όταν όμως βλέπεις οτι η σκυλοπόπ ελαφρότητα εξακολουθεί να συμπορεύεται με την πιο παρωχημένη πολιτική ανεπάρκεια, ανησυχείς. Αν η ελληνική κοινωνία δεν καταδικάσει εκπροσώπους της πολιτικής που απαντούν έτσι στα προβλήματα, τότε είναι άξια της τύχης της. Κι αν συνεχίσει να τείνει ευήκοα ώτα, επιβραβεύοντας πολιτικούς και δημοσιογράφους, που εκπροσωπούν ακριβώς αυτό το ύφος δημόσιου λόγου, που οδήγησε τη χώρα σε αυτό το κατάντημα, τότε δεν θα μπορεί παρά να μουντζώσει τον εαυτό της, όταν βρεθεί ξανά διαμαρτυρόμενη, έξω από τη βουλή...









To γράφημα είναι από το www.parapolitiki.gr, το σκίτσο του Ανδρέα Πετρουάκη από το www.kathimerini.gr και το εξώφυλλο από το www.ecompil.fr

To post συνοδεύεται από το "Turn On, Tune In, Cop Out" των Βρετανών Freak Power, συγκροτήματος που είχε δημιουργήσει ο Fatboy Slim, που εμφανίστηκε το Σάββατο που μας πέρασε στη Μαλακάσα.

buzz it!

7 σχόλια:

Elias είπε...

Ως προς την περίφημη αυτή απογραφή, διάβασα εδώ τον κ. Horn που λέει ότι ο καυγάς γίνεται για άλλο πάπλωμα

Prokopis Doukas είπε...

@Elias: Ενδιαφέρον.. Αλλά νομίζω οτι η αντίρρηση των δικαστικών είναι βαθύτερη: Επιθυμούν να είναι σε απολύτως ίση μοίρα με τους εκπροσώπους της νομθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδή τους μερικούς εκατοντάδες βουλευτές, υπουργούς και τα πολιτικά στελέχη του δημοσίου...

ippoliti_ippoliti είπε...

Κε Δούκα καλή σας ημέρα.
Πολύ καλόπιστα και με σεβασμό ήθελα να σας ερωτήσω αρχικά έχετε διαβάσει το μνημόνιο και το βρίσκετε εκσυγχρονιστικό;
Επιθυμώ επίσης να προσθέσω:
1. για το πόσο θλίβομαι που η ρουσφετολογία καλά κρατεί (και δεν θ'αναφέρω στοιχεία)
2. για τ'ότι μάλλον δεν γνωρίζετε ή αρνείστε να δείτε (και δεν καταλαβαίνω γιατί) την πραγματικότητα που περιγράφει η κα Λ.Κανέλλη για την εφηβική εργασία, για τα βαρέα κι ανθυγιεινά επαγγέλματα.
3.Τέλος, είμαι απ'αυτούς ξέρετε που η ένστασή μου έγκειται περισσότερο στ'ότι καταλύονται θεσμοί και δομές ή επιδιώκεται να καταλυθούν (όπως η ΣΣΕ, ο ΟΜΕΔ)και όχι τόσο στα οικονομικά μέτρα.
Κι εγώ που πρωτοστάτησα στο να έρθει αυτή η Κυβέρνηση θα κάνω ότι μπορώ για να υπερασπίσω τις "λαϊκίστικες φωνές " εντός κι εκτός Κοινοβουλίου Κανέλλη, Σακοράφα, Βεργόπουλο,Λαπαβίτσα, Τσακαλώτο, Π.Παπακωνσταντίνου κι ένα σωρό άλλους που εναντιώνονται σε αυτήν την καθαρά νεοφιλεύθερη πολιτική.
Να έχετε καλή ημέρα

Prokopis Doukas είπε...

@ ippoliti_ippoliti: Όχι δεν το έχω διαβάσει - και όχι δεν το θεωρώ εκσυγχρονιστικό. Ούτε θεωρώ απαραίτητα τις αποφάσεις της κυβέρνησης προς το σωστό δρόμο. Το μνημόνιο είναι ένα εκβιαστικό κείμενο συμμόρφωσης, για μια χώρα που προχωρούσε επί δεκαετίες στρεβλά και διεφθαρμένα, με δανεικά - κι έφτασε να μη μπορεί πια να δανειστεί...

Δεν ξέρω αν κρατεί καλά η ρουσφετολογία (πάντως δεν βρισκεται εκεί που βρισκόταν πριν ένα χρόνο - και κυρίως δεν την υπερασπίζεται ανερυθρίαστα και απροκάλυπτα η κυβέρνηση, με τον τρόπο που την υπερασπίζονται τα στελέχη της προηγούμενης, π.χ. Χατζηγάκης ή Στυλιανίδης)...

Ξέρω όμως δύο πράγματα: Οτι η χώρα (ανεξαρτήτως μνημονίου) χρειάζεται ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ εκσυγχρονισμό. Και δεύτερον, οτι αυτός σίγουρα δε θα έρθει από θεατρικές κραυγές ενός λαϊκισμού, ο οποίος κατά τη γνώμη μου ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το κατάντημα μας. Η Λιάνα δεν περιγράφει επ' ουδενί την πραγματικότητα - ή αν την περιγράφει, περιγράφει τη μισή αλήθεια. Όπως και όλες οι λαϊκίστικες και δημαγωγικές φωνές, που κατά την άποψη μου, κάνουν απίστευτη ζημιά στη χώρα...

Για παράδειγμα, στη γεμάτη "λυγμούς" ομιλία της, δεν λέει τίποτα για τις ευθύνες της αριστεράς στην εμπέδωση μιας συνδικαλιστικής νοοτροπίας και πρακτικής, που οδηγεί σε κατασπατάληση με πλαστές υπερωρίες στο δημόσιο και ενθάρρυνση άλλων παράνομων πρακτικών, ούτε για την εκμετάλλευση δικαιωμάτων με τις δεκάδες χιλιάδες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, την αντιπαραγωγικότητα, το σαμποτάρισμα της υγιούς επιχειρηματικότητας και της παραγωγικής διαδικασίας - και πολλά άλλα. Ούτε βεβαίως για το πόσο ζημιά κάνει στο δημόσιο διάλογο και στην πολιτική ζωή της χώρας, η εμμονή στη διακίωση χρεοκωπημένων (σταλινικών) αντιλήψεων ή η άρνηση για διαφάνεια και έλεγχο...

Υ.Γ. Δεν γνωρίζω πολλά από αυτά που λένε αυτοί που παραθέτετε. Πάντως ο Παπακωνσταντίνου είναι σοβαρός δημοσιογράφος, η κριτική του από τα αριστερά είναι εμπεριστατωμένη - και επ' ουδενί δεν τον συγκαταλέγω στους λαϊκιστές.

littlefish είπε...

Στα ραδιοφωνικά έχετε δίκιο. Φαντάζομαι, επίσης, πως η πρωινή σας βόλτα στα τηλεοπτικά θα σας δώσει την ευκαιρία να δείτε από πρώτο χέρι ότι ούτε εκεί έχουν προχωρήσει πολύ τα πράματα από την εποχή «Τράγκα – Κακαουνάκη».

Υποψιάζομαι πως οι δημοσιογράφοι δε βλέπουν ξένα κανάλια, όπως αντίστοιχα δε διαβάζουν ξένες εφημερίδες και δεν ακούν ξένα ραδιόφωνα (αρκεί να δεις μια ωρίτσα bbc το πρωί για να καταλάβεις).

Στα της απογραφής, πέρα από τα καπρίτσια των "λειτουργών", μού έκανε (τραγική) εντύπωση η απόφαση (και οι σχετικές αλλαγές) για τα προσωπικά δεδομένα.

Είμαι κάτοχος PhD από την Αγγλία και το μόνο που χρειάζεται οποιοσδήποτε για να δει όχι μόνο τον τίτλο αλλά ολόκληρη την εργασία μου είναι να βάλει το όνομά μου (ή κάποια λέξη κλειδί σχετική με το θέμα) στο google!
Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να υπάρξει στρέβλωση και σε αυτό!!! Τα πτυχία, οι βαθμοί και οι τίτλοι των μεταπτυχιακών διατριβών και εργασιών, δηλαδή τα κατ’ εξοχήν δημόσια δεδομένα κάθε επιστήμονα που σέβεται τον εαυτό του και κάνει σοβαρά τη δουλειά του χαρακτηρίστηκαν «ευαίσθητα» και «προσωπικά»!!!

Υπομονή σε όλους μας...

Συνεχίστε την καλή δουλειά!

Prokopis Doukas είπε...

@littlefish: Θα σας πω την ατάκα που μου είπαν σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό, όταν πήγα να συζητήσω για δουλειά, το 2002: "Τώρα που έγινε κι αυτό (εννούσαν την 11η Σεπτεμβρίου), θα μας ήσουν χρήσιμος". Στην ουσία δεν είχαν ανθρώπους που να ξέρουν αγγλικά και να έχουν αίσθηση της πραγματικότητας στις δυτικές χώρες, πέραν της μίζερης επαρχιώτικης αντίληψης της Ελλάδας...

Συμφωνώ μαζί σας για τα προσωπικά δεδομένα. Πράγματι, δεν πρέπει να καταγράφονται περιττά στοιχεία. Αλλά δεν πρέπει να φτάνουμε στο άκρο να μην είναι διάφανες οι αμοιβές μας και τα προσόντα μας...

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.. :-)

Giorgos Papagiannakis είπε...

To πρώτο καθεστώς ομηρίας είναι η τρόϊκα,το μνημόνιο κλπ, το δεύτερο και μεγαλύτερο είναι τα media,ειδικά η τηλεόραση. Είναι απίστευτο πως επιχειρούν να χειραγωγήσουν ψυχολογικά τους ανυποψίαστους τηλεθεατές κυρίως των μεγαλύτερων ηλικιών στη πρωινή ζώνη,σκηνοθετώντας σενάρια και πρακτικές τρόμου (όλη η σημειολογία των εκπομπών συντείνει προς αυτή την κατεύθυνση).Και είμαι σίγουρος πως οι "εκλεκτοί επιτελείς" κάποιων καναλιών αυτή την περίοδο τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση που επανακάμπτουν.Το τραγικό είναι ότι η τηλεόραση αρνείται συστηματικά να συμβάλλει στη διαμόρφωση κοινού,με όρους στοιχειώδους πολιτισμού και ευπρέπειας ιδιαίτερα στον τρόπο διατύπωσης και του λόγου και με με κοντρολαρισμένο,τουλάχιστον, το θυμικό των ομιλούντων και να υιοθετεί χαμαιλεοντικές τακτικές ως προς το χειρότερο δείγμα μέσης αντίδρασης έναντι προσώπων και καταστάσεων. Καιρός να καταλάβουν ότι και η τηλεόραση είναι μια σύμβαση,όπως είναι και οι τέχνες, ανάμεσα στους λειτουργούς της και το κοινό. Οι κανόνες και τα φίλτρα μέσα από τα οποία παρέχεται η είδηση δεν αφορούν την απόκρυψη της αλήθειας, η την παρουσίαση της μισής αλήθειας όπως επανειλημμένα ισχυρίζονται κάποιοι. Η αλήθεια φαίνεται καλύτερα μέσα από την αφαίρεση και κρύβεται καλά πίσω από τον βερμπαλισμό, την υστερία και τις χειρονομίες.

ShareThis