11.11.11

Με το ζόρι παντρειά...

Οι πρώτες τρεις ημέρες της διαδικασίας αναλώθηκαν αποκλειστικά σε τακτικισμούς. Ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθούσε από την Παρασκευή να προκαλέσει την παραίτηση Παπανδρέου, πριν έλθουν σε επίσημες συζητήσεις για συνεργασία, με σκοπό να τον ταπεινώσει - και να μπορεί να επαίρεται στη συνέχεια ότι «γκρέμισε τον  Παπανδρεϊσμό». Από την άλλη πλευρά, επικρατούσε σιγή ασυρμάτου, αλλά και εσωτερικός αναβρασμός.


Ωστόσο, ο πρόεδρος της ΝΔ δεν είχε επί της ουσίας, περιθώρια να πει «όχι» - όσο κι αν αυτό είναι ο εθνικοπατριωτικός εθισμός του. Οι πιέσεις ήταν αφόρητες από την Ευρώπη - και αν τα «βροντούσε» δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε σε συνέδριο πωλητών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων στο Οχάιο. Δεν μπορούσε λοιπόν, παρά να πει το «ναι», όταν ο απερχόμενος πρωθυπουργός ανακοίνωσε το απόγευμα της Κυριακής, στο υπουργικό συμβούλιο, ότι θα ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να καλέσει και τους δύο τους, για συνομιλίες. Η προσπάθεια για a priori παραίτηση Παπανδρέου έπεσε στο κενό.
 
Μετά την ανακοίνωση της κατ' αρχήν συμφωνίας, την Κυριακή το βράδυ, άρχισε το «στρίβειν δια του αρραβώνος». Συνειδητοποιώντας ότι θα αναγκαζόταν να πληρώσει όλα όσα υποκριτικά υποστήριζε, τα τελευταία δύο χρόνια, ο Σαμαράς προσπαθούσε να βρει κάθε δυνατό τρόπο να μην χρεωθεί το κόστος μιας συγκυβέρνησης. Έτσι, αντιλαμβανόμενος ότι θα έμπαινε «στο κάδρο» και θα χρεωνόταν τις αναπόφευκτες πολιτικές που συνοδεύουν έναν εκβιαστικό δανεισμό, υιοθέτησε αρχικά τη γραμμή άμυνας «δεν θα συμμετάσχουν στην κυβέρνηση εκλεγμένα στελέχη της ΝΔ». Αυτό άφηνε παράθυρο μεν για ένα από τα ελάχιστα αξιόλογα στελέχη που διαθέτει, τον Σταύρο Δήμα, να μπει στη νέα κυβέρνηση, ακόμα και ως αντιπρόεδρος (ειδικά αν στην άλλη αντίστοιχη θέση ήταν ο Βενιζέλος), αλλά συντηρούσε ταυτοχρόνως και την ελπίδα ότι προτείνοντας 3-4 στελέχη του ευρύτερου δεξιού χώρου (όχι βουλευτές), θα κατάφερνε να φανεί ότι δεν πρόκειται για κυβέρνηση που μοιράζεται «μισό-μισό» την ευθύνη, αλλά για μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, που «κάνοντας πέτρα την καρδιά», αναγκάζεται να στηρίξει.
 
Στο twitter εκείνες τις ημέρες κυκλοφόρησε το εξής απόφθεγμα: «Μας ζητούν γραπτές εγγυήσεις, γιατί έχουμε κοπεί στα προφορικά». Η απαίτηση της Κομισιόν, δια στόματος Όλι Ρεν, ότι 5 πρόσωπα (νέος πρωθυπουργός, αρχηγοί δύο μεγάλων κομμάτων, υπουργός Οικονομικών, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας) πρέπει να υπογράψουν τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα, ήταν το επόμενο μεγάλο αγκάθι. Μέχρι και την ανακοίνωση του ονόματος του πρωθυπουργού, ο πρόεδρος της ΝΔ ισχυριζόταν ότι δεν θα υπογράψει, εκδίδοντας και κάπου στη μέση μια οργίλη εθνικοπατριωτική δήλωση, σύμφωνα με την οποία «ο λόγος του αρκεί». Όχι όμως για τους εξαιρετικά δύσπιστους πλέον Ευρωπαίους.
 
Η σκληρή πραγματικότητα προκάλεσε άνευ προηγουμένου διχασμό στην συντηρητική κοινοβουλευτική ομάδα: Γύρω στους 50, μετριοπαθείς κατά τεκμήριο, βουλευτές  (συμπεριλαμβανομένου και του συμβούλου Χρύσανθου Λαζαρίδη, αλλά όχι βεβαίως του Φαήλου Κρανιδιώτη) πίεζαν τον Σαμαρά να συνεργαστεί, ενώ ακραίοι της λαϊκής/εθνικιστικής δεξιάς είχαν εξεγερθεί, κατηγορώντας τον Αντώνη Σαμαρά για προδοσία...
 
Γύρω στην Τρίτη όμως - κι ενώ ο Λουκάς Παπαδήμος εθεωρείτο αναμφισβήτητο φαβορί - η πλάστιγγα της εμπλοκής άρχισε να γέρνει προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι ακόμα βέβαιο αν πράγματι ο Σαμαράς αρνήθηκε διαδοχικά Παπαδήμο και Βενιζέλο για πρωθυπουργό, όπως εντέχνως διέρρευσε την Τετάρτη από το Μαξίμου. Το ζήτημα όμως ήταν κατά κύριο λόγο εσωκομματικό, καθώς όπως φαίνεται Παπαδήμος και Βενιζέλος ήταν “ασύμβατοι”, ο ένας για λόγους ευχέρειας επιλογής του δικού του οικονομικού επιτελείου και ο άλλος για λόγους εξουσίας. Ο «λαϊκιστής πολιτικός από τη Βόρειο Ελλάδα», όπως τον είχαν χαρακτηρίσει οι Financial Times, έψαχνε τον τρόπο να κυβερνήσει ανενόχλητος, αφού ο Παπανδρέου θα ήταν πλέον οχυρωμένος στην ιδιότητα του προέδρου του κόμματος.
 
Έτσι λοιπόν, άρχισαν να «ανασύρονται» λύσεις από τον κομματικό «πάγκο» (και με τη χώρα να διασύρεται επί τρείς ημέρες), Κακλαμάνης, Πετσάλνικος και διάφοροι άλλοι καθηγητές, δικαστικοί και τεχνοκράτες (μερικοί προσκείμενοι “απροσχημάτιστα” στον υπουργό Οικονομικών) «έπεσαν στο τραπέζι», ώστε να σχηματιστεί μια - επί της ουσίας - κυβέρνηση Βενιζέλου (που αναγκάστηκε κάποια στιγμή να βγάλει μια διόλου πειστική ανακοίνωση), με «διακοσμητικό» ή «επιτηρητή» πρωθυπουργό, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς. Υπολόγισαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή τους βουλευτές και των δύο μεγάλων κομμάτων. Στο ΠΑΣΟΚ, απειλούσαν με μαζικές παραιτήσεις, ενώ δύο από τους τρεις «σωματοφύλακες» Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος, Ραγκούσης (που έγιναν για κάποια στιγμή τέσσερις με την προσθήκη του «Ντ' Αρτανιάν» Μόσιαλου), αρθρογράφησαν υπέρ ενός πρωθυπουργού με ευρωπαϊκό κύρος και ανάστημα, στέλνοντας το μήνυμα της απελπισίας. Όλα αυτά βεβαίως μεταφράστηκαν ανάποδα από μεγάλα ΜΜΕ, που προσπάθησαν να αγνοήσουν οτι όσο κι αν η ευθύνη βαραίνει τον επικεφαλής, τα βέλη επί της ουσίας στρέφονταν στον Ιζνογκούντ, που ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη...
 
Ενδεχομένως η πλάστιγγα έγειρε ακόμα περισσότερο μετά το προβοκατόρικο σόου Καρατζαφέρη, που πήγε στο Προεδρικό Μέγαρο, για να φύγει θυμωμένος, ότι τον είχαν στην «απ' έξω» - και καίγοντας συγχρόνως την υποψηφιότητα Πετσάλνικου, καταγγέλλοντας την. Από το βράδυ της Τετάρτης πάντως, ο Παπαδήμος επανήλθε ως η «σοβαρή υποψηφιότητα», που ανακοινώθηκε την Πέμπτη το μεσημέρι.
 
Το ερώτημα από εδώ και πέρα είναι αν έχει κάποια ελπίδα, μια κυβέρνηση που θα υπονομευθεί αμέσως από όλα τα κόμματα, ενώ σύμφωνα με την ευρωπαϊκή και «οικονομική» λογική, δεν πρέπει να διενεργήσει εκλογές τον Φεβρουάριο - και ταυτοχρόνως πρέπει να διαχειριστεί όλη την κρίσιμη λειτουργία του κράτους. Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Λουκάς Παπαδήμος δεν έβαλε όρους για αξιόλογα στελέχη και επαρκή χρόνο να κυβερνήσει ή οτι επιθυμεί πραγματικά το ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση.

Φαίνεται όμως οτι ακόμη μια φορά πληρώνουμε την ένδεια των στελεχών και την απίστευτη εγγενή επικινδυνότητα της εθνικοπατριωτικής δεξιάς: Για να μη χρεώνεται μόνος του τις ευθύνες των “μνημονίων”, ο Σαμαράς απαιτεί τη συμμετοχή Καρατζαφέρη (ενώ αντίθετα μοιάζει να μην επιθυμεί να κάνει το χατήρι της Ντόρας Μπακογιάννη, λόγω εχθρότητας) - στήριξη που ουδείς σώφρων θα ζητούσε, ειδικά αν δεν υπάρχει η συμμετοχή τουλάχιστον των φιλελευθέρων της Δημοκρατικής Συμμαχίας και των ανανεωτών της Δημοκρατικής Αριστεράς (κι εκεί υπήρξε εσωτερικός διχασμός ως προς τη συμμετοχή), που θα επέτρεπε την κάλυψη ενός ευρύτερου πολιτικού φάσματος. Η κοινωνική έκρηξη, ας πούμε τον Φεβρουάριο, δεν μπορεί να έχει χειρότερη κατάληξη, αν έστω και «ξυστά», συμβάλλει η παρουσία αυτών των ανθρώπων.









Η φωτό είναι από το www.talesfromthekryptonian. blogspot.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

Το post συνοδεύεται από το "Looking Back On Love", από το τελευταίο άλμπουμ του Αμερικανού Lenny Kravitz.

buzz it!

11 σχόλια:

zepos είπε...

Οι 3 όροι Παπαδήμου που είχαν (δημοσιευτεί) τεθεί ήδη από την Κυριακή και είχαν απορριφθεί από το επιτελείο του αντωνάκη ήταν:

1.-Να υπογράψουν οι δύο τουλάχιστον αρχηγοί οτι η συνθήκη για το κούρεμα και τα μέτρα που απορρέουν απο αυτή θα υλοποιηθούν χωρίς εμπόδια.

2.- Η ημερομηνία των εκλογών να μην είναι απαράβατος όρος αλλά μια χαλαρή υπόθεση αφού έχει συμπεριληφθεί στην συμφωνία σας.

3.- Να συμμετέχουν περισσότερα και σημαντικότερα στελέχη της ΝΔ στην νέα κυβέρνηση.


ΟΛΑ τα παραπάνω τα τα υπέγραψαν και οι 3 αρχηγοί. ΟΛΑ! Και ο Παπαδήμος τα συμπεριέλαβε στη δήλωσή του αμέσως μετά την συμφωνία..

ΔΕΝ ορίστηκε απαράβατη ημερομηνία εκλογών.

Συμφώνησαν και υπέγραψαν οτι θα υπογραφεί η συνθήκη για το κούρεμα, αλλά και οτι θα υλοποιηθούν ΟΛΟΙ οι όροι και οι νόμοι που ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ από τν συνθήκη..

Ήδη ανακοινώθηκε οτι και οι δύο αντιπρόεδροι της ΝΔ θα είναι στην κυβέρνηση, αλλά όλως περιέργως η ΝΔ .. δεν θα συγκυβερνήσει

Τώρα εμείς ψάχνουμε να βρούμε ποιούς όρους "δεν" έβαλε ο Παπαδήμος,- όπως είπε - και τι "στόχους" πέτυχε ο αντωνάκης.

Prokopis Doukas είπε...

@ zepos: No comment... :-)

Efthymos είπε...

Τελικά η ιστορία με τον Πετσάλνικο ήταν μπλόφα ή απερισκεψία του Παπανδρέου;

Με δεδομένο ότι ήταν σύμβουλός του, και είχε επί μακρόν συνεργαστεί με τις κυβερνήσεις Σημίτη πριν μπει η Ελλάδα στο ευρώ, μάλλον κλίνω προς το πρώτο. Οι εξελίξεις ήταν ανάλογες με αυτές που ακολούθησαν την αναγγελία του δημοψηφίσματος, οι οποίες επέβαλαν τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνεργασίας. Με όσα λάθη μπορεί κανείς να καταλογίσει στον Παπανδρέου (πολλά), δεν είναι και τόσο ηλίθιος, τουλάχιστον όχι τόσο, όσο τονίζει αριστεροδέξια μυθολογία. Και σίγουρα όχι άγιος.

Από την άλλη τονίζεται κι έχει επικρατήσει το 2ο σενάριο, καθώς και ότι εξ αρχής δεν ήθελε υποτίθεται ο Παπανδρέου τον Παπαδήμο. Έτσι, ηρωοποιούνται οι 50 βουλευτές που αντέδρασαν υποτίθεται στην πρόθεση (;;) αυτή του Παπανδρέου, χωρίς μάλιστα να έχουμε τα ονόματά τους. Προπάντων αγιογραφείται και ο επόμενος εθνικός μας ηγέτης, ο Αντώνης ο Σαμαράς (ειρωνικό βέβαια). Χτες το δελτίο της απόλυτης αλήθειας (ΣΚΑΙ) τόνιζε πόσο ηγέτης είναι ο Άντι.

Ανώνυμος είπε...

Αν μου επιτρέπεται ένα σχόλιο για το μετά της συμφωνίας για συγκυβέρνηση, ανεξάρτητα από την πορεία της είναι η 1η φορά μετά τον Ζολώτα που στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται ένας άνθρωπος με σημαντική επαγγελματική και ακαδημαϊκή μαρτυρία και ελπίζω το (με τη θετική έννοια) τεχνοκρατικό του προφίλ να το περάσει και στη νοοτροπία της κοινωνίας. Αν βέβαια προλάβει και αν μείνει μακριά από κομματικούς παρατρεχάμενους. Για αρχή κρατάμε μικρό καλάθι (καμμένοι γαρ).

Κι ένα σχόλιο για τη στάση όλης της Αριστεράς (ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ,ΔΗΜΑΡ): μου έρχεται στο νου μια φράση του σεναριογράφου Ρήγα "αύριο ο κόσμος καίγεται, πορεία την άλλη Τετάρτη".

Έλενα

Φλύαρος είπε...

Ο κατά τα άλλα λαλίστατος Ιζνογκούντ δεν μας έχει πει λέξη για τις σοβαρότατες κατηγορίες του Κώστα Βαξεβάνη:

Οι κυβερνήσεις νομοθετούν για το λαό. Εσείς;

Υπάρχουν ακόμα ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι κ. Δούκα όπως εσείς, όπως ο Γιώργος Αυγερόπουλος και φυσικά ο Κώστας Βαξεβάνης. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε μας είστε απαραίτητοι, μην σταματάτε να ελέγχετε την εξουσία και να καταγγέλετε τις παρεκτροπές της!

Prokopis Doukas είπε...

@Efthymos: Μα νομίζω το εξηγώ επαρκώς, ο Παπανδρέου ήθελε εξαρχής Παπαδήμο - και οι όποιες ενδιάμεσες λύσεις ήταν προσπάθεια να ισορροπήσουν οι διάφορες πιέσεις.

@Έλενα: Συμφωνούμε εν σοφία... :-)

@Φλύαρος: Ευχαριστώ, αλλά και όσοι είμαστε (ή προσπαθούμε να είμαστε) ανεξάρτητοι δεν είμαστε όλοι ίδιοι ή στο ίδιο μήκος κύματος...

Γιώργος είπε...

Νηφάλια, όπως πάντα, προσέγγιση και τεκμηριωμένη, κόντρα στην αμετροέπεια που τις τελευταίες μέρες υποστήκαμε και την άμετρη παραφιλολογία που η βιασύνη οι σκοπιμότητες και η αμάθεια πολλών συναδέλφων σου επέβαλαν στο πανελλήνιο...
Ελπίζω να γράφεις συχνότερα, τώρα πια, Πρόκόπη!Είναι, νομίζω, επιβεβλημένο...

Prokopis Doukas είπε...

@Γιώργος: Ευχαριστώ πολύ, όσο μπορώ, γιατί προϋποθέτει και ξενύχτια...

academy είπε...

O Sydney Pollack ή ο Sidney Lumet θα το γύριζαν ένα ωραιότατο πολιτικό θρίλερ και πάνω απ'ολα θα μαθαίναμε και όλη την αλήθεια.
Εκτός αν το βλέπαμε ως μαύρη κωμωδία οπότε ένας Blake Edwards θα το απογείωνε...

Efthymos είπε...

@ Προκόπης Δούκας:

Είστε πολύ σαφής στο κείμενο της ανάρτησης, ρώτησα απλά γιατί (σχεδόν) χωρίς υπερβολή όλα τα ΜΜΕ έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι ο Άντι ο Μακεδονομάχος είναι ο υπεύθυνος της ιστορίας, και ο Παπανδρέου ο λάθος, πράγμα που δεν βγαίνει καθόλου αν τα βάλει κανείς κάτω.

Είναι ολέθριο να γίνουν εκλογές 19.2, που ανακοίνωσε χθες νομίζω ο παραπάνω Μακεδονομάχος, γαρνίροντάς το βεβαίως με την κατάλληλη εθνοπατριωτική σάλτσα.

Δεν είχα διαβάσει ποτέ μου antinews.gr Είναι μια όαση σουρεαλισμού, αλλά και πεδίο κοινωνικών και πολιτικών ερευνών, με όσα λέγονται εκεί. Αν βέβαια διατηρήσει κανείς την ψυχραιμία του.

Prokopis Doukas είπε...

@academy: Ε, να γράψουμε ένα σενάριο, μπας και πάρουμε κανένα όσκαρ... :-)

@Efthymos: Ναι, και φοβάμαι οτι θα προκληθεί μεγάλη κοινωνική ταραχή τον Φεβρουάριο...

ShareThis